تارنمای رسمی عبدالحمید خدایاری

معنی شعر « علم زندگانی » درس ششم کلاس هفتم متوسطه اول

کبوتر بچّه ای با شوق پرواز            به جرئت کرد روزی با ل و پر باز  

روزی بچّه کبوتری با هیجان و آرزوی بسیار بال و پر خود را برای پرواز باز کرد .

پرید از شاخکی بر شاخساری           گذشت از بامکی بر جو کناری  

ازشاخه کوچکی به شاخه دیگری پریدوازپشت بامی رد شدوکنارجوی آب نشست.

نمودش بس که دور آن راه نزدیک          شدش گیتی به پیش چشم ، تاریک

این راه  کوتاه برایش خیلی دور و طولانی به نظر آمد و دنیا پیش چشمانش تار شد

ز وحشت سست شد بر جای ناگاه            ز رنج خستگی در ماند در راه  

ازوحشت وترس برجای خود خشک شد واز شدّت خستگی،درمانده شدودرراه ماند

فتاد از پای کرد از عجز فریاد             ز شاخی مادرش آواز در داد

خسته شد و از روی ناتوانی و خستگی فریاد  زد،مادرش که روی شاخه ی درختی نشسته بود ، گفت