تشریح ادبیات بومی ( اقلیمی ) و ویژگی های آن
ادبیات بومی (اقلیمی) ، هم دارای معنایی وسیع و هم دارای معنایی محدود است . کلمهی بومی Native در زبان انگلیسی با کلمهی ملت و مردم Native هم ریشه است و به معانی زیر است: در حال خالص ، دست خورده ، طبیعی ، اصیل ، قومی که در محلی واحد ساکن است . به اعتباری ادبیات ایران را در مثل میتوان ادبیات بومی (خاص اقلیمی ویژه) دانست و همینطور است ادبیات چین یا هند یا اسپانیا اما ادبیات اقلیمی (بومی) در معنای خاص ، ادبیاتی است که در منطقهای خاص بوجود آمده و دارای شرایط زیر است :
الف-وحدت اوضاع جغرافیایی از قبیل کوهها ، رودها ، درختان ، آب و هوا ، میزان بارندگی فاصله کم یا زیاد بخشها . در ایران ، مازندران ، گیلان ، گرگان و مناطق ساحلی دریای خزر از این لحاظ وحدت دارد . میزان بارندگی در آن زیاد است ، جنگلهای فراوان دارد ، آبادیها بهم نزدیک است ولی در مناطق جنوبی و نزدیک به کویر هوا گرم یا بارندگی کم ، جمعیت اندک و فاصله روستاها و شهرها زیاد است .
دنباله در ادامه مطلب
