استاد قادربخش آبسالان در سال 1319 در بمپور متولد شد.تحصیلات ابتدایی را در زادگاهش آغاز و پس از اخذ دیپلم سرانجام به شغل شریف معلمی روی آورد و در ایرانشهرمشغول به کارشد .در اکثر قالب های شعری طبع آزمایی کرده است اما شهرت عمده او در سرودن غزل است .قادر بخش آبسالان برای « زبان و ادبیات بلوچی » دست به تحقیق و پژوهش زد و بسیار هم موفق بود . در اشعار خود از گل،بلبل و بهار سخن می گوید و با آوردن داستان های دل انگیز در اشـــــعار خود بذر محبت بلوچستان را در قلب های مردم بلوچ می کارد و عشق به سرزمــــین و وطن را در ضمیر آن ها شعله ور می سازد.
دیوان اکثر شاعران مشهور فارسی گوی را از نظر گذرانده است و به شدت تحت تاثیر حافــــظ شیرازی است.تخلص او قادر است.
شعر زیر در توصیف مناطق مختلف بلوچستان سروده شده است
من بلوچم وزبلوچ مهربان گویم سخن ازمرام وسیرت این قهرمان گویم سخن
از مکان و مسکن و مأوای حاصلخیز او از کویر و ساحل بحر عمان گویم سخن
از فراز کوه تفتان ، اژدهای آتشین سرد و آرام با دلی آتشفشان گویم سخن
من ز بزمان و شکار و صید و آب معدنش از جبال زنده سر بر کهکشان گویم سخن
از دیار پیپ ، فنوج ، آزباگ و کوه سفید معدن نفت ، طلا و برلیان گویم سخن
