تارنمای رسمی عبدالحمید خدایاری

شناخت مصدر ، بن ماضی و بن مضارع

مصدر

مَصْدَر: منشأ، اصل، بنیاد، سرچشمه، منبع. / جای بازگشتن فعل، اسم، صفت و قید. / جای صادر كردن فعل، اسم، صفت و قید. و در اصطلاح دستور زبان، مصدر، كلمه ای(اسمی) است كه معنی اصلی فعل، برخی اسم ها، صفت ها و قیدها را دربردارد بدون آن كه بر زمان یا شخص معیّنی دلالت كند.

كلمات در زبان فارسی هفت نوع اند كه عبارت اند از: فعل، اسم، حرف، صفت، قید، ضمیر، صوت(شبه جمله).

از میان اقسام كلمات فارسی، همه ی فعل ها و برخی(نه همه) از اسم ها، صفت ها و قیدها از مصدر ساخته می شوند و بعضی دیگر بدون مصدراند.

برخی از اسم ها، صفت ها و قیدها مصدر ندارند مانند: درخت(اسم)، خوب(صفت)، امروز(قید).

همه ی ضمیرها، حرف ها و صوت ها(شبه جمله) مصدر ندارند.

ویژگی های مصدر: 1- مصدر از نظر ظاهر به فعل شباهت دارد. 2- دو حرف آخر مصدر همیشه ‹ تن› یا ‹ دن› است.